Wiosna, której początki już właśnie widać jest idealnym momentem na przyjrzeniu się czajkom -przecudnym ptakom, z zadziornym czubkiem i niesamowitymi zdolnościami lotniczymi.

Ptaki te są wędrowne -odlatują od nas już w maju, natomiast pojawiają się na przełomie lutego i marca.

Zachęcamy zatem do wędrówek, do wypatrywania ich, bo jak już wiemy, nie goszczą u nas zbyt długo. Niestety z każdym rokiem ich liczebność wykazuje  tendencję spadkową. W wielu rejonach Europy czajki całkowicie zniknęły. Tak więc, zaopatrzeni w lornetkę, jak i aparat warto wiedzieć w jakie tereny się wybrać. Najliczniejsze siedliska czajki możemy spotkamy jeszcze na wschodzie Polski. Najczęściej wybieranymi przez nie terenami są łąki (o które coraz ciężko), jak i tereny podmokłe, lecz samo gniazdo (wygnieciony w ziemi dołek) jest już raczej tam gdzie sucho.

Pan czy Pani?

Pana czajkę poznacie po sposobie poruszania się w powietrzu po akrobacjach, wzlotach, opadaniu i kluczeniu z prędkością godną odrzutowca. Toki wyglądają dość podobnie. Samce w powietrzu popisują się przed samicami powietrzną akrobacją wykonując zaskakujące ewolucje. I zdecydowanie czajki są ptakami terytorialnymi, czytaj walecznymi na tyle, że w stanie są przepędzić nie tylko inne ptaki ale i duże psy czy lisy.

A gdy po ciężkim dniu głód zajrzy w oczy to biada dżdżownicom, pędrakom i innych owadom ziemnym.